De ervaring van Janneke...
Uit nieuwsgierigheid had ik me ingeschreven voor een workshop. De interesse voor paarden heb ik altijd wel gehad, maar bleef beperkt tot één keer in de week rijden bij een manege. Omdat ik steeds vaker hoorde en las over “paardenfluisteren”, “spiegelen met paarden”, “coachen met paarden” etc. was ik daar wel nieuwsgierig naar geworden...
...Het was een hele bijzondere dag, waarbij mij in ieder geval duidelijk werd dat ik ook iets anders met paarden wilde gaan doen dan één keer in de week rijden.
Daarom ben ik bij Maya lessen freestylen gaan volgen. Dat is grondwerk waarbij het paard los in de bak loopt en je met je lichaamstaal communiceert met je paard. Het is heel bijzonder om te ervaren dat je met lichaamstaal een paard in beweging kan krijgen en weer af kan remmen. Het is een manier van lichamelijk bezig zijn die concentratie vereist en een volledige aandacht in het hier en nu. En dat voelt gewoon heerlijk.
Wie op zoek is naar “de kracht van het nu”, mindfullness of een flow kan ik dit freestylen van harte aanbevelen, want dan heb je ze allemaal tegelijk te pakken :). En eigenlijk geldt dat voor alle contact met paarden. Een paar weken geleden liep ik met Robinson aan een halstertouw in de bak en ik we hadden nog maar een paar meter gelopen of hij ging stilstaan en wilde geen stap meer verzetten. Met een paar vragen van Maya werd al snel duidelijk dat ik er met mijn gedachten ook helemaal niet bij was. Het was al een tijdje heel hectisch, zowel op mijn werk als privé en mijn gedachten waren overal en nergens, maar niet bij Robinson en het hier en nu. Robinson wees me daar fijntjes op door gewoon stokstijf te blijven staan, alsof hij wilde zeggen "kom jij eerst maar eens even tot rust, zodat je weer aandacht hebt voor mij en onze omgeving, anders ga ik niet met jou mee". En het mooie is dat toen me daar bewust van werd en ik die rust na een paar minuten wel kon vinden, Robinson zonder problemen weer meeliep. Toen was het voor hem dus ook meteen weer goed.
Zoals met alle leerprocessen gaat het tijdens het freestylen natuurlijk ook regelmatig mis, dan komt er een hapering in de communicatie en gaat het paard iets anders doen dan ik in gedachten had. Dan gaat hij bijvoorbeeld alleen maar harder draven terwijl ik bedacht had om hem terug naar de stap te brengen. Dat is voor mij erg frustrerend, want ik doe alles graag erg goed en het liefst ook meteen in één keer. Die frustratie moet ik dan eerst weer loslaten voordat ik verder kan met het paard. En daar kan het paard mij ook veel leren: die zit er namelijk helemaal niet mee! Die blijft lekker net zo lang draven tot ik de communicatie hersteld heb en wel heb weten over te brengen dat ik wil dat hij gaat stappen. En als dat gelukt is: even goede vrienden. Ook dat is een bevrijdende ervaring, dat ik fouten kan maken zonder daarom beoordeeld of veroordeeld te worden, niet door het paard in ieder geval.
Tijdens het freestylen ben je eigenlijk voortdurend bezig het paard van je af te laten bewegen, stappen, draven, galopperen, keren etc. De bewegingen zijn gebaseerd op hoe paarden zich door hun lichaamstaal met elkaar communiceren in de kudde. Op een gegeven moment zal het paard een aantal signalen laten zien met zijn lichaam waarmee hij eigenlijk vraagt om naar je toe te mogen komen. Die vraag kun je beantwoorden door stil te gaan staan en je om te draaien met je rug naar het paard toe. Daarmee nodig je dan het paard uit om naar je toe te komen. Het moment dat dat lukt en dat na een paar tellen dat grote lieve paardenlijf rustig naast je komt staan, vind ik helemaal magisch.
Janneke